Zelden heb ik zo’n bijzondere wedstrijd meegemaakt, laat staan gefloten, als de afgelopen dinsdag toen de JO13-1 zijn of haar laatste thuiswedstrijd speelde tegen Quintus. Wilt u voor ons een verslag maken vroeg het enige meisje in dit team na afloop bamn de wedstrijd aan me en als Nikki van den Burg dat vraagt, kan ik natuurlijk niet weigeren. Leest u mee over de Remontada van de JO13-1?
De wedstrijd stond gepland voor 19.00 uur, maar om 18.56 uur vond de leiding met Dave Price en Jeremy van der Stap het verstandig om nog even de kleedkamer in te gaan voor de laatste aanwijzingen, tips&tricks etc. Als de “voortekenen” niet bedriegen dan was het wel nu. Quintus “won” de toss en besloot van veld te wisselen. “Scherp gezien” omdat Quintus dan eerst wind mee had. Met de wind mee in de rug is het een stuk makkelijker voetballen en op deze leeftijd een groot verschil.
Quintus “vloog” uit de startblokken en KMD had veel moeite met de opbouw, was slordig en er was veel balverlies. Quintus zette veel druk en er kwamen kansen voor de Heulenaren. Na 20 minuten stond Quintus met 0-3 voor. Wat was er aan de hand met de JO13-1? Niet scherp? Een verkeerde tactische uitvoering? Ik heb dit elftal in ieder geval nog niet zo stuntelig zien acteren in dit seizoen.
Het belangrijkste wapenfeit van de eerste helft was dat in de spaarzame goede acties uit een mooie combinatie, “sorry ik weet niet meer wie” werd gevloerd waarna spits, vlak voor rust, onberispelijk de 1-3 inschoot.
Op weg naar de kleedkamer zag ik de hoofdschuddende Mamma’s & de Pappa’s. “Het loopt voor geen meter”, hoorde ik en “zat er iets verkeerds in het eten?”, “pap in de benen”, maar ook “het komt goed in de tweede helft, want vaak is de eerste helft niet best”.
Dat vind ik nu mooi, vertrouwen houden in een goede afloop. Wat er in de kleedkamer is gezegd en gebeurd, kan als “het wonder van Suydervelt” worden bestempeld. Er stond duidelijk een ander JO13-1 na de rust. Ik zag wat omzettingen in de opstelling, zo speelde Merijn Voorham nu linkshalf en werd er van achteren meer ingeschoven. Nu kwam Quintus er niet meer aan te pas. KMD creëerde kansen en door goed opkomen van stopper Daniel Bender wist hij met een mooi schot in de verre hoek de 2-3 te maken. Het geloof kwam in de ploeg en dan bedoel ik niet van boven maar vanuit het hartkwam terug. Er werd met nog meer passie gespeeld. Renzo Nieuwveld maakte, op basis van de 2e helft, de verdiende gelijkmaker.
Maar de tijd drong met nog enkele minuten te spelen. Rasvoetballer Luca Price werd grof van achteren onderuit gehaald vanaf de zijkant 16 meter gebied. En toen gebeurde het; uit de vrije trap kopte “uitblinkster” Nikki van den Burg snoeihard binnen 4-3 voor!!! De vreugde was uitzinnig. Er werd geschreeuwd en ook vanaf de kant werd er hartstochtelijk door de Mamma’s & de Pappas’s gejuicht. Toen de technisch begaafde Mick Bakker 10 seconden voor tijd ook nog de 5-3 maakte, wisten we zeker dat de JO13-1 het had geflikt.
“Hoe is het mogelijk?” “Wat een wederopstanding” “Barcelona – PSG was hier niets bij”. Terug komen uit een volslagen kansloze positie is leuk om te beleven. De spelers blij, de Mamma’s & de Pappa’s blij en de scheidsrechter blij want het was, op een gele kaart voor Quintus na, een sportieve wedstrijd waarvan ook de scheids heeft genoten. Hulde aan de JO13-1! De Mamma’s & de Pappa’s namen er na afloop een lekker wijntje bij en we leefden nog lang en gelukkig.
Peter van den Berg,
scheidsrechter sv KMD.
