Na een voorbereidingsperiode met een aantal mooie resultaten, ging het thuis tegen TAVV voor het eerst om het echie. Supporters en spelers moesten hier lang op wachten. In het veld een aantal nieuwe gezichten. Supporters zetten even de klokken gelijk: “Waar komt die 9 vandaan?”, “Die 11 is wel snel” “En die 2, o nee, dat is Dennis gewoon”. Kortom, na een spectaculair vorig seizoen moeten niet alleen de spelers en de technische staf er weer even in komen.
Na 7 minuten is de wereld weer volkomen veranderd. De eerste 6 minuten wordt KMD ondersteboven gevoetbald door een goed voetballend TAVV. Een rode kaart voor KMD en een vrije trap verder staan we 0-1 achter en zijn er nog 83 minuten te spelen. Pfffff, welkom in de 2e klasse.
Ik wil graag de supporter ontmoeten die op dat moment nog geloofde in een goed resultaat. Maar alle clichés rondom spelen met 10 man gingen weer op. KMD kwam in de wedstrijd. Achterin kwam rust, het middenveld kwam in balans en de voorhoede speelde het slim. We zagen als vanouds de fluwelen acties van Jesse, het gezwoeg van Julesen Thiemo, de rust bij Marc en de diepgang van Vinnie. De nieuwelingen lieten zich niet onbetuigd en gaven hun visitekaartjes af. Dylan, die vorig jaar regelmatig de bal net over kopte, heeft dit seizoen besloten “gewoon” een half metertje lager te koppen. En hup, we konden met 1-1 de rust in.
De tactiek was duidelijk na de rust: compact spelen en met diepe ballen gebruik maken van onze snelheid voorin. Maar ja, die ballen kwamen elke keer wel héél snel weer terug. Toch scoort Arend ineens via een prachtig schot van de zijkant over de keeper heen. Wat een weelde! Zou het dan toch…..? Nee dus. Twee doelpunten, waarvan de laatste in de allerlaatste minuut van de verlenging, gooiden roet in het eten. Maar wat er in de tweede helft gebeurde heeft toch veel opgeleverd. Hartstochtelijk gecoacht door Martin vochten 10 KMD-ersvoor hun leven en voor elkaar. Slim, gedisciplineerd, en altijd als een echt team. Ze stortten zich met doodsverachting voor schoten van de tegenstander, liepen kilometers om de flanken te bestrijken, en verschillende spelers liepen uiteindelijk op hun laatste benen. En intussen maakten de eenzame spitsen Tommie en Jules oorlog voorin, wat tot een behoorlijk aantal corners en mooie acties leidde. Deze vastberadenheid en wilskracht sloeg over op het publiek dat de spelers na 1 competitiewedstrijd al helemaal in de armen heeft gesloten. Voor iedereen die deze wedstrijd heeft gemist: van dit team gaan we nog veel plezier beleven dit seizoen. Mannen, de harten van de supporters zijn al gestolen. Die punten komen heus wel.
Drs. D.M. Kleijn
