Verslag KMD selectie weekend Berlijn

Selectie KMD in Berlijn.

Na een geslaagd oud en nieuw feest konden de uiterst talentvolle selectiespelers hun opgedane overgewicht nog wat extra uitbreiden.
Het zogeheten trainingsweekend stond namelijk op het programma.
Dit jaar was de bestemming Berlijn, de hoofdstad van onze oosterburen. Omdat Duitsland altijd zeer strikt vasthoudt aan het fenomeen winterstop, was het helaas niet mogelijk om een wedstrijd te bezoeken of om zelf te voetballen.
Dus hebben de technische staf en de hoofdvoorbereiders Jules en Stefan voornamelijk ingezet om de derde helft te trainen.

De busreis naar Berlijn zou donderdagochtend om 05.30 gaan aanvangen, dus het gevaar van verslapen lag aardig op de loer.
Gelukkig werd, met hier en daar hulp van de diverse sociale media, maar toch vooral dankzij de oude vertrouwde wekker, iedereen op tijd gewekt en konden we vertrekken.
Voorzitter Hans Verschoor was ook vroeg z’n warme bed uitgekropen om ons met enkele woorden uitgeleide te doen, waarna buschauffeur Harm het gaspedaal intrapte en we KMD achter ons lieten.

Na een uurtje of 2 rijden moest Harm zijn verplichte eerste stop maken en was er gelegenheid om te ontbijten voor zover dat nog moest gebeuren.
Gelukkig had de firma McDonalds besloten precies op onze stoplocatie een vestiging te bouwen en bij sommigen gingen de broodjes hamburger er dan ook in als koek, om half 8 s’ochtends.
De dupe van dit spektakel was een goudeerlijke vrachtwagenchauffeur, die lekker snel een bakkie koffie wilde scoren, maar bij binnenkomst ineens 20 jongens in een KMD trainingspak voor zich zag staan.
Na de pauze reden we al snel Duitsland in.
Snel werd op alle telefoons het 3G internet uitgezet.
In de spelersbus werd de tijd gedood met het klassieke spel klaverjassen, maar door de minder begaafde kaarters werden andere spellen gedaan; zoals het spel klootzakken, maar ook schreeuwen en ‘dansen’.
Najib Amhali kwam ook nog even de sfeer verhogen en na een tussenstop middenin Duitsland arriveerden we al redelijk snel in Berlijn. Hostel ‘Generator’ ligt een eind ten oosten van alle bezienswaardigheden in Berlijn, maar wel direct naast een station van de S-bahn, waardoor we makkelijk met het openbaar vervoer konden reizen.
Aangekomen in het hostel werden gelijk de kamers ingericht en spoedden de meesten zich naar beneden om vast te beginnen met het trainen van de zogeheten ‘arm naar de mond’ beweging.
Om een uurtje of half 7 vertrokken we naar een Italiaans restaurant, op zo’n 300 meter lopen.
De Duitse Italiaan wist niet wat hem overkwam met 35 Holländer in z’n zaak.
Niet alle bestellingen en bezorgingen verliepen dan ook even vlekkeloos. Maar toen uiteindelijk zelfs Bryan z’n pizza had gekregen was het helemaal goed gekomen.
De hele selectie spoedde zich weer hostelwaarts om zich klaar te maken voor de avond.
Natuurlijk zouden we niet al te gek doen en ons aardig rustig houden.
Na nog een voorbakkie in de bar van het hostel (of misschien wel 2) gingen de meesten naar club Matrix.
Dat was ongeveer 7 haltes met de tram, maar per taxi ook zeer goed bereikbaar.
De tramgangers hadden als voordeel dat ze nog een stukje moesten lopen, waarbij het al snel kon gebeuren dat er nog ff een biertje gehaald werd.
In Berlijn is het namelijk toegestaan dezen op straat te nuttigen.
Het gebruik is dat men de lege flesjes gewoon achterlaat voor zwervers, die middels het statiegeld zichzelf een inkomen verschaffen.
Dat dit systeem erg goed werkt ondervonden een aantal jongens die met nog een halfvol biertje net buiten de Matrix stonden.
Algauw kwam er een zwerver als een bij op de honing af en hij inde onze flesjes toen ze leeg waren met veel plezier.
Wat er die avond in de Matrix gebeurde zal wel altijd een raadsel blijven, maar feit is dat er bij sommigen de behoefte was om ter ontnuchtering de terugweg per benenwagen te ondernemen….
Na een uiteraard korte maar bevredigende nachtrust, plus hier en daar een aspirientje, kon het ontbijt genuttigd worden.
Beneden in het hostel lagen heerlijke broodjes klaar die belegd konden worden met kaas, worst, gevogelte, jam en honing.
Verder was er cornflakes, koffie, thee, melk, water, vruchtensap, yoghurt.
Kortom, heerlijk.
Om 12 uur werd voor de deur van het hostel verzameld om gezamenlijk richting het Olympisch stadion van Berlijn te vertrekken, tevens de huidige thuishaven van Hertha BSC.
Wegens de goede voorbereiding, de ruime tijdsberekening en het goed geregelde openbaar vervoer waren we veel te vroeg bij het stadion voor de rondleiding, maar gelukkig konden we op eigen houtje alvast een kijkje nemen binnen.
Het stadion is enorm, maar het viel ons ook op dat, mede door de sintelbaan, de supporters aan met name de korte zijden een enorm eind van het veld afzitten.
Ook viel gelijk op dat het stadion helemaal opgetrokken was uit grote blokken steen, wat in de tijd van de Nazi’s en de Olympische Spelen in 1936 al het geval was.
Om een uurtje of 2 begonnen de rondleidingen, waarbij de groep in 2en werd gesplitst en elke groep een Engelstalige gids meekreeg.
Deze gids kon uiteraard veel meer vertellen over het stadion, maar nam ons ook mee naar plaatsen die we zonder gids nooit hadden gezien.
Aan de kleedkamers, VIP-ruimtes, sky-boxen en aan de gigantische persruimte werd een bezoek gebracht.
In deze ruimte was zelfs een 100 meter baan aangelegd, omdat het tevens gold als warming-up gelegenheid.
Mansveld daagde iedereen uit om de 100 meter te lopen, maar na enig twijfelen besloot zelfs Marvin het niet te doen.
Na de toer kon nog snel even de fan-shop bezocht worden voor de nodige prullaria, maar er kon ook worden meegedaan aan een heuse prijsvraag, waarbij een scooter te winnen was.
Met name Jules was erg enthousiast, die leverde 6 briefjes in met z’n naam erop.
Er werd afgesproken om wederom om half 7 in wederom hetzelfde restaurant te gaan dineren.
Tot die tijd was iedereen vrij om te gaan waar hij wilde.
Een aantal mensen gingen de stad in voor de bezienswaardigheden zoals Reichstag, Brandenburger Tor, Unter den Linden, Haus am Checkpoint Charlie en Alexanderplatz, maar voor de meesten betekende dit terug naar het hostel, om wat bij te slapen of om alvast weer te beginnen met bier drinken.
Dit bleek algauw makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien een groot gedeelte het overstapstation gewoon voorbij reed.
Dit waren niet de enige ‘zichzelf-veroorzakende’ problemen met het openbaar vervoer.
’s Avonds bij het eten was niet iedereen op tijd, omdat sommigen net even de verkeerde tram hadden gepakt of soms helemaal niet wisten welke tram ze hebben moesten.
En later nog kwamen een aantal jongens erachter dat Potsdam iets heel anders is dan Potsdammer Platz.
Uiteindelijk kwam natuurlijk weer alles op z’n pootjes terecht en vlogen we vrijdagavond de stad weer in.
Het enige wat daar over verteld kan worden is dat er een kebabzaak in Berlijn voorlopig uit de schulden is..!
Voor de rest van de verhalen ben ik helaas gebonden aan beroepsgeheim.
En vanzelfsprekend werd het na de vrijdag zaterdag.
Zaterdagochtend, normaal een dag dat we allemaal mokerfit moeten zijn en we dat natuurlijk ook altijd zijn.
Dat was dit keer niet anders, want er moest om 10 uur verzameld worden voor een Fahrrad Rundfahrt durch Berlin.
De frisse Duitse wind zou ons algauw nog wakkerder maken dan dat we al waren.
We arriveerden bij Berlin on Bike, waar 2 Nederlands sprekende gidsen en 40 fietsen op ons stonden te wachten.
Nadat er een proefrondje was gereden en de zadels op de juiste hoogtes waren afgesteld kon de rondrit beginnen, wederom in twee verschillende groepen.
Omdat ons was gevraagd niet te gaan slippen waren de eerste slippartijen al na 10 meter een feit, maar daarna kon er doorgefietst worden.
Tijdens de toer zouden we natuurlijk langs een aantal bezienswaardigheden in het centrum komen, maar de nadruk lag vooral op hetgene waar in Berlijn nog overal restanten van zichtbaar zijn, de Berlijnse Muur.
Er werd verteld (en we konden zien) dat behalve de Muur er ook nog een ‘achtermuur’ was.
Daar tussenin was een zogenaamde doodstrook, waar wachttorens en patrouilles van de DDR soldaten moesten voorkomen dat er mensen naar West-Berlijn vluchtten.
Deze soldaten waren vaak pas 19, wat vooral Wouter aan het denken zette over het begrip verantwoordelijkheid.
Verder konden we in de straat zien waar de muur vroeger gelopen had en vertelden de gidsen verhalen over ontsnappingspogingen en tunnels enzovoort.
Aan het einde van de toer bezochten we ook nog een tentoonstelling over alles wat met de bouw en de val van de Muur te maken had.
Tussendoor zagen we ook nog andere bezienswaardigheden, zoals de overheidsgebouwen, waaronder de Reichstag. Niels Berg, die in het Olympisch Stadion op de stoel van Angela Merkel had gezeten, wilde haar graag even met een bezoekje vereren, maar dat ging helaas niet. Verder zagen we de Brandenburger Tor, die door Napoleon gestolen was geweest maar in de Eerste Wereldoorlog weer terug was gepikt en een aantal Holocaust monumenten, waarvan de meest in het oog springende het monument was met de 2700 stenen, midden in het centrum. Uiteindelijk reden we nog langs Checkpoint Charlie, het wereldberoemde checkpoint op de grens tussen de Amerikaanse en de Sovjet sector.
Hier hadden de tanks met scherp geladen tegenover elkaar gestaan en was de Koude Oorlog bijna uit de klauwen geëscaleerd.
Het hokje van het checkpoint staat er nog, maar voor sommigen was de McDonalds aan de overkant op dat moment net zo belangrijk.
Na de toer werden de fietsen teruggefietst, de gidsen hartelijk bedankt en konden we de stad weer in.
Maar niet voor afgesproken te hebben dat hetzelfde restaurant voor de derde maal op rij uitverkoren was om voor ons gastheer te spelen. Daarbij werd afgesproken dat je ook op eigen houtje kon gaan bijten in de stad.
Resultaat was dus dat vrijwel de hele tutti frutti weer om half 7 present was en er weer heerlijk genoten werd van het eten.
Nadat we voor de laatste keer het restaurant verlieten, draaide de eigenaar het bordje op gesloten en het gerucht gaat dat hij nu ergens op een strand op de Bahama’s ligt!
De zaterdagavond zat weer vol met verschillende avonturen, die soms zelfs tot in het hotel werden doorgezet.
Maar uiteindelijk ging iedereen slapen
Ja maar, de nachtrust was weer niet van lange duur.
De bus zou om 10 uur vertrekken om toch nog op een redelijk christelijke tijd in Wateringen te arriveren.
Dit zorgde ervoor dat bij de stappers van de zaterdag nogal wat kunst en vliegwerk vereist was, maar uiteindelijk zat iedereen in de bus en kon de terugreis beginnen.
Al gauw werd dat duidelijk dat het lange weekend op verschillende manieren haar tol had geëist.
Zo waren er een aantal jongens die algauw in een toestand lagen die het best omschreven kan worden als een diepe coma.
Andere jongens daarentegen waren erg actief, en dan met name hun darmkanaal.
Regelmatig zaten er mensen diep weggedoken achter sjaal of vest, ter bescherming van hun reukorgaan tegen de heftige invloeden van buitenaf.
Maar uiteindelijk kwam aan dit geweldige weekend ook weer een eind toen de bus linksaf sloeg bij Suyderveldt.
Natuurlijk waren alle jongens onder de stoelen gekropen om de massaal wachtende ouders een loer te draaien, maar daarna was het weerzien zeer emotioneel.
Een voor een keerde iedereen huiswaarts en Jesse bleef als aller- allerlaatste over, maar we weten zeker dat ook hij thuisgekomen is!
Dan tot slot nog enkele losse weetjes over onze reis:
De voetbalquiz was doorgestoken kaart.
Arjan Mansveld en Ed Canten zijn het een keer eens geweest met elkaar
Een deel van de KMD-selectie heeft een spoedcursus Duits nodig
Voeg daar maar gelijk een spoedcursus kaartlezen bij
De fotografie was grotendeels in handen van Pascha, dus geïnteresseerden kunnen bij hem aankloppen.
Dat was het! En mij is ter ore gekomen dat dit een voorbode is voor verslagen van de wedstrijden van KMD 2 na de winterstop. Hou dus de site in de gaten, want er gaan weer legendarische wedstrijden worden gespeeld met nog legendarischere doelpunten.
Namens de redactie van KMD 2, een heule beste tweede seizoenshelft toegewenst!