Valt er nog wat te juichen?

Vooruit met de geit

Je leeft maar één keer. Of je moet in reïncarnatie geloven, dan mag je het als vogel of hert misschien nog eens een keer opnieuw proberen, tenminste als je als flierefluiter of veganist door het leven gaat. Waarom deze opening? Soms ben of word je niet blij van een dag op KMD. De resultaten van de selectie elftallen vallen tegen, er gaat organisatorisch het nodige mis, er zijn leden die ontevreden zijn en blijven mokken, je staat de hele wedstrijd reserve of de uitvoering van gemaakte afspraken gaat zo langzaam dat je denkt “ik doe het zelf wel”. Kortom, je had de invulling van je zaterdag vooraf anders gezien.  Als je na zo’n dag weer thuis komt en er wordt gevraagd “hoe was het op KMD?”, ben je al het voorgaande weer vergeten, relativeer je omdat het deze zaterdag “het mooiste weer van de wereld was”, je toch weer mooie gesprekken hebt gevoerd, je hebt lekker gesport en je uiteindelijk meer blije gezichten zag dan mokkende leden. Je weet ook dat er weer een volgende zaterdag komt waarbij je wel de drie punten pakt en dat je weet dat het geen zin heeft om te blijven mokken, omdat je alleen jezelf er mee hebt. Er telt maar één ding, het besef dat als je later nog eens terugkijkt: ik heb naar vermogen gepresteerd, vooral veel lol, mooie verhalen en ik heb mooie vriendschappen aan de club te danken. De rest is bijzaak.

Voetbal is de belangrijkste bijzaak

Als je bij Ajax  speelt is voetbal, naast gezondheid en geluk, de belangrijkste bijzaak van het leven. Als je zeven keer gelijk speelt, wordt de trainer ontslagen. Er moet immers gepresteerd worden en zoveel puntverlies is Ajax onwaardig, met andere woorden: het is de schuld van de trainer aldus de voorzitter van die club. Wat een eikel, denk ik dan! Het geklungel in de top, dat is pas Ajax en mens onwaardig. Van dickpic tot de omgang met Dailey Blind en het ontslag van de trainer. Onkunde van duurbetaalde bestuurders. Het had allemaal beter en vooral chiquer gekund. De zaterdag op KMD is dan een zegen. Het is overal wat, ook bij KMD, ook ik heb vervelende situaties meegemaakt en moeilijke beslissingen moeten nemen. Maar er is niemand die een mes in je rug steekt en er zijn geen bedreigingen zoals bij Steven Berghuis die 1½ jaar na zijn overgang nog steeds met de dood wordt bedreigd. Wat een slangenkuil is het betaalde voetbal toch. Het is een schande hoever we in het gedrag en de omgangsvormen zijn afgedwaald. De grens van de gezonde rivaliteit en het respect voor elkaar is mijlenver overschreden. Daar ligt het verschil tussen top- en amateursport. Je verdwijnt met pek en veren door de achterdeur of met applaus, een bos bloemen en dank voor de bewezen diensten door de voordeur. Wel zo gezond om te kiezen voor een carrière of verblijf in de amateursport. In ieder geval staat de voordeur van de kantine bij KMD voor iedereen altijd open.

Het Westlands Sportgala

Jaarlijks worden de Westlandse sporters in het zonnetje gezet. De gemeente Westland eert haar sporthelden en geeft een podium aan sporters en verenigingen in de regio. KMD had jaren geleden de eer om met Jan Middendorp de vrijwilliger van het jaar in gemeente Westland in haar gelederen te hebben. Een avondje op stap met bestuurslid Marco Schregardus, hoopten we dat we sportvrouw van het jaar Jutta Leerdam zouden ontmoeten en we hadden het wethouder van sport, Anko Goudswaard, beloofd. En wat je belooft, moet je ook doen. Extra leuk was het dat de wethouder en plein publiek verkondigde dat hij zo’n mooie zaterdag op KMD had beleefd. Het groene podium (een omgekeerde krat van Heineken) waar de jeugd en de pupil van de week bij KMD in het zonnetje wordt gezet, werd gememoreerd. Later werd ik aangesproken in de foyer “bent u de vader van Jutta Leerdam?”, die de prijs in ontvangst nam omdat zijn dochter in trainingskamp zat. Nee dus, ik ben gewoon de vader van Elise en Marloes.

JO17-2 een bewogen wedstrijd

Op de zaterdagmorgen was ik aanwezig bij de wedstrijd van JO17-2 tegen Lyra JO17-3.

Met kippenvel stond ik in de middencirkel. De eerste wedstrijd van het team na de uitvaart van leider Ted Janse en in het middelpunt zoon Ivar Janse. Ted begeleidde het team samen met Tom Wiegman, die de groep op inspirerende wijze toesprak. Ivar ontving van zijn ploeggenoten een ingelijst shirt met de namen van de spelers als eerbetoon aan zijn overleden vader. Na de 1 minuut stilte, werd er “gewoon” gevoetbald. De JO17-2 scoorde vanaf de aftrap, binnen 10 seconden. De wedstrijd eindigde uiteindelijk in 1-1 maar dat deed er eigenlijk niet toe. Ivar speelde en toen ik hem na afloop van de wedstrijd sprak, gaf hij aan ook nog met de JO17-3 mee te doen. Goed man! Lekker sporten en samen zijn met je vrienden.  

Samenwerken

Je kunt het niet alleen op een vereniging. Je hebt o.a. sponsors nodig. Op de site vindt u mooie foto’s van onze samenwerking met accountants en belastingadvieskantoor MRVO uit Kwintsheul. U ziet op de foto, bestuurslid Ruud Boer, Jorg Morsdorf van de sponsorcommissie en Martin Vreeswijk eigenaar van MRVO. Martin is jarenlang actief geweest bij KMD als sporter, leider en hij was onze eerste bestuurslid TZ.  De betrokkenheid is nog steeds groot omdat Martin’s zonen actief sporten op de club en MRVO nu sponsor is van onze herenselectie. Ook op de site: de samenwerking tussen KMD en Hofland en Van Geest fysiotherapie. De jeugd van KMD kan kosteloos gebruik maken van een sportspreek- uur op de maandagavond. Hier kun je kosteloos je blessure laten beoordelen. Ook op de site: KMD Dames 2 is team van de week. Het team van de week zorgt in de laatste uren van de KMD zaterdag voor een vlekkeloze en schone oplevering van de bar, de keuken, de kantine en de kleedkamers. Van jeugdvoorzitter Martijn Tasma kreeg ik door dat de afsluiting rond 20.00 uur voorbeeldig was. Logisch toch? Dames 2 is een topteam.

KMD1, KMD2 en JO19  

Of er nog wat te juichen viel, voorzitter? Leuk hoor die beschouwingen  en praatjes over de club, maar wij zijn vooral geïnteresseerd in de resultaten van onze selectieteams.  Het zou zomaar een tekst kunnen zijn van een ouder, een staflid van de selectie of supporter van KMD1, KMD2 of de JO19-1. KMD2 speelde uit, de derby tegen Velo3. Vooraf had ik een mooi gesprek met trainer Edwin Canten, die goede hoop op een resultaat had. We gaan het ze moeilijk maken! Met een 4-0 nederlaag viel er weinig te juichen. De eerste helft was ik supporter bij de JO19-1 tegen UVS dat vers gepromoveerd was uit de Hoofdklasse naar de vierde divisie. En de vonken spatten er vanaf, bij UVS dan. Ook hier viel niet veel te juichen. KMD gaf niet thuis en UVS won de wedstrijd uiteindelijk met 0-3. Maar er is altijd hoop! Er zijn voor een trainer altijd weer aanknopingspunten en positieve ontwikkelingen, noem het leermomenten, waar de trainer en de spelers mee aan de slag kunnen de komende week. De eerstkomende zaterdag is de gelegenheid om de nare smaak van een verlies weg te spoelen. KMD1 wacht nog op de eerste competitie overwinning dit jaar. In de uitwedstrijd tegen Schipluiden werd dat team ¾ van de speeltijd met de rug tegen de muur gezet, maar werden de punten verdeeld. Als die pingel er in gaat, als die ene bal in kansrijke positie beter wordt geraakt etc. etc. Ik zag een strijdend, beter voetballend en dominerend KMD1 dat volgende week tegen Den Haag Zuid West moet laten zien dat ze meer doelpunten kunnen maken.

Trots ben ik op onze supporters die ook deze zaterdag op meer hadden gehoopt en weer lekker terugfietsten naar Wateringen. Ik hoop jullie zaterdag as. weer te zien langs de lijn om onze jongens bij JO19-1, KMD2 en KMD1 aan te moedigen.

Maak er een mooie week van.

Peter van den Berg, voorzitter sv KMD