Tunnelvisie

Er is licht aan het eind

Het bestuur viel elkaar nog net niet in de armen na de persconferentie afgelopen vrijdag want dat mag nog niet, maar wat waren we blij met de versoepelingen en heel Nederland natuurlijk. We kunnen en mogen weer organiseren. Eerst nog onderlinge wedstrijden, trainingen. Ook voor de senioren, want een herstart van de competitie ligt in het verschiet. Spelers en trainers zullen alle zeilen moeten bijzetten om snel weer in conditie te komen. De jeugd staat te trappelen en is er klaar voor. De heren senioren selectie liet deze zaterdag nog niet haar visitekaartje zien, want met 13 aanwezigen kun je nog niet van een volle bak spreken. Ok, het was kort dag en velen hadden andere afspraken maar komende week is dat anders.

De kantine was vanwege de maatregelen nog op slot, maar ik heb de hoop dat we snel weer kunnen komen tot een algehele opening, dat betekent dat we de voorraden moeten aanvullen, de bezetting schema’s van de bar weer van zolder kunnen halen etc. Stap één is lekker trainen, voetballen en in conditie komen. Stap twee volgt later als er meer bekend is, hoe gemeente en KNVB denken over openstelling van de kantine, ik schat zo in dat er een gelijke tred is met de horeca, waarschijnlijk na 24 januari maar dat is mijn persoonlijke visie en reken mij daar niet op af, want ik wil net zo graag weer naar normaal als de rest van de leden. We zullen ons met het bestuur beraden hoe we de komende weken het beste kunnen faciliteren. Houd de site in de gaten.

Vrijdag is de Algemene Leden Vergadering

Er zijn ongeveer vijftig aanmeldingen voor de digitale Algemene Ledenvergadering. Dat is in de jaren dat ik voorzitter ben, een absoluut laagte record. Laat ik niet te veel somberen want menige vereniging is jaloers op een dergelijk aantal. De laatste jaren tikten we net niet de honderd leden/ouders aan die bij het feestje van het bestuur aanwezig zijn. Ik begrijp het wel, ik prefereer ook fysieke ontmoetingen en kijk al genoeg naar een scherm. Maar deze digitale editie is hopelijk de laatste en dat maakt het ook wel uniek. Zo mochten wij deze zaterdag de vrijwilliger van het jaar op film vastleggen. De Willem van den Berg prijs is wat mij betreft het hoogtepunt van deze vergadering. Neef, erelid en oud penningmeester Willem van den Berg mocht de prijs, die naar zijn oom en oud voorzitter Willem van den Berg is vernoemd, overhandigen aan …………  Kijken dus!

En zo slecht is vijftig deelnemers nu ook weer niet als je bedenkt dat er 25 afwezige jubilarissen nog op hun speldje moeten wachten, maar dat maken we later goed.

Dennis Roerade, nieuwe trainer heren 1

U heeft het in de diverse media ongetwijfeld gevolgd. Met ingang van het seizoen 2022/2023 is Dennis Roerade onze nieuwe trainer. Wie de CV van Dennis leest, weet dat hij als speler en trainer ervaring heeft bij clubs op het hoogste amateurniveau. Afgelopen donderdag ondertekenden wij het contract en later volgt nog een uitgebreidere introductie.

Wat ik mooi vind, is dat het hele gezin actief is op de vereniging: partner Annuska, dochter Quinty en zoon Joey zijn al geruime tijd onderdeel van de vereniging. Dennis geeft dit seizoen, als vrijwilliger, training aan het elftal van zoon Joey, de JO19-3, dan zit je sport en verenigingshart op de goede plaats. KMD is de eerste Westlandse vereniging op Dennis palmares en dat zal misschien wel wennen worden, hoewel hij de woorden “pluk ie al” feilloos kon uitspreken, dus dat komt goed. Welkom bij de club Dennis!

Je had er bij moeten zijn

Het afgelopen weekend verbleef de KMD JO19 jeugd in Obersdorf op de grens van Duitsland/Oostenrijk. Met maar liefst 36 deelnemers kun je spreken van een grootse organisatie. Wat is het toch fijn als je enthousiaste ouders hebt als Remco Soer, Peter Dissel en Peter Schaaff die dit organiseren en samen met de andere begeleiders onze jeugd een ervaring meegeven die ze nooit meer vergeten. De vaccinaties waren op orde, de jeugdherberg, skipassen voor het Kleinwalsertal en het avontuur kon beginnen. Iedereen die ik vandaag sprak op ons sportpark zat er nog vol van: skiën, rodelen, huttenabend met schnitzels die groter waren dan je bord en wie is die jongen op de foto toch met dat I Love Beer skipak? U moet het maar eens navragen en heeft hij liever een biertje of een Willy? Maar ook de crash die  Ramon Dissel in zijn eerste 300 meter skiën maakte en de helikopter die hem daarna naar het ziekenhuis vervoerde maakte indruk of de auto van de leiding die op drie wielen strandde etc. etc. Het is allemaal goed afgelopen en ik begreep dat ze volgend jaar weer welkom zijn in Obersdorf. Teambuilding in de sneeuw in optima forma en een mooi hoofdstuk voor het nieuwe KMD boek “je had er bij moeten zijn part II”.

Droomland

Het was in de nacht van 4 op 5 januari dat ik ontzettend lag te dromen. Ik was thuis gekomen van een drukke avond op KMD. Gesprekken met de TC, afvaardiging van de spelersraad, trainers, bestuur want er waren gesprekken gaande over de trainersvacature. En dat hield me danig bezig evenals andere vraagstukken bij KMD. Afijn, we waren weer lekker aan het voetballen en zoals het gaat in dromen, het was mooi weer en ik stond langs de kant te kijken naar KMD1 met Berry en Henny van Zanten. Normaal zijn die best kritisch op de verrichtingen van ons vlaggenschip, maar ze repten over een kampioensteam en roemden de motivatie en inzet van de spelers. De competitie startte weer op zaterdag 5 februari, de selectie had wel een erg druk programma en moest ook doordeweeks spelen. Topscorer van dit seizoen werd Arend Balijon, die bij elk doelpunt wees naar het KMD logo op zijn shirt. “Ik ga hier nooit meer weg” en “KMD is mijn cluppie” riep hij tegen iedereen die het maar horen wilde.  KMD2 werd kampioen en leider Jaco van der Tang ging op de schouders van de uitzinnige spelers. JO19-1 speelde inmiddels divisie en ik zag dat Jens Entrop vanaf eigen helft de bal strak in de kruising schoot. Bestuurslid Frank Hollaar, verantwoordelijk voor vrijwilligersbeleid, belde me die avond wel vijf keer op of ik nog vrijwilligers kon gebruiken. Er waren er simpelweg teveel en de pannakooi stond er, het onderhoud van de opstallen was voltooid en de supportsvereniging o.l.v. Peter Schaaff kon geen toeschouwer meer kwijt op de tribune. Ik zat net aan mijn broodje carpaccio want de keuken van KMD had net een Michelin ster gekregen. Aanvoerder Jesse de Waard had net een contract getekend dat hij nog 8 jaar doorging bij KMD1, zijn doel was het record van Theo v.d. Wetering (t/m 43 jaar in KMD1) te verbreken en ik gaf een compliment aan secretaris Gerrit de Waard want die had de notulen van de bestuursvergadering weer prima voor elkaar. Ik schrok wakker en moest verschrikkelijk plassen, Dide is toch de secretaris? Toen besefte ik dat laatste en kroop snel het bed weer in om verder te dromen, want ik had best een lekker gevoel bij deze droom, maar de droom kwam niet meer terug. Toen ik later die week op de bank van mijn psychiater lag, vertelde hij me dat ik droomde van de ideale vereniging en die bestaat niet! “Maar KMD houd je wel bezig?” gaf hij aan. “Je staat ermee op en gaat ermee naar bed”, “laat het los en gooi je ambitie wat meer overboord”. Vv Paraat, VIOS, RKSVM, Hoekse Boys om maar eens wat verdwenen en roemruchte verenigingen te noemen en KMD bestaat dit jaar alweer 83 jaar en ik denk met de kleinzoon van Dez van Zeijl (achter, achter, achter kleinzoon van één van de oprichters) als voorzitter over 83 jaar nog steeds. En zo is het mensen. De meeste dromen zijn bedrog, daar weet Marco Borsato alles van.

Blijf gezond en tot gauw

Peter van den Berg, voorzitter sv KMD