Daar hoorden zij engelen zingen

Afscheid van Kees Boeters

Afgelopen maandag was het afscheid van Kees Boeters, de stoet stond op het KMD parkeerterrein en het was indrukwekkend. Honderden mensen, waaronder vele KMD-ers, kwamen voor de laatste eer. Met een witte roos in de hand hield de caravaan een minuut stilte bij de KMD-vlaggen. Ik kreeg kippenvel van deze postume hulde. Het moet een enorme troost voor de familie geweest zijn, zoveel mensen die nog één keer een buiging maakten voor Kees.

En al doet het afscheid nemen erg veel pijn, de betekenis van het leven is de herinnering aan geluk en mooie momenten met vrienden en geliefden om je heen. Dit was er zo één. Dit moment blijft ook de KMD-familie bij en we zullen Kees niet vergeten.

 

Naar adem happen

Het doet me best wel wat als ik naar woorden zoek in het stukje over Kees. Ik besef weer dat het verlies van een dierbare zwaar is, maar vooral dat 63 jaar veel te jong is. Ik ben in de jaren ’80 opgegroeid met Kees’ broer Peter Boeters en op vakanties, op festivals, bij het stappen hebben we vooral veel lol gemaakt. Maar toen we elkaar die maandag in de ogen keken besefte ik pas hoe dichtbij het is. Je broer verliezen en wat is nou 63 jaar? Ik moet naar adem happen, heel diep zuchten en Peter vooral weer spreken met een pot bier en goede muziek.

 

Schakelen

Het harde is: je moet weer door, je moet weer verder. Ik kom op zaterdag weer op KMD en schrijf nu dit stukje. Daar hoorden zij engelen zingen, verwijst natuurlijk naar de club van Marco Schregardus, met wie ik het er over had, Joop van Zanten en Hans van de Wetering spraken me er over aan op KMD, “hoe mooi zij de laatste eer vonden”, je fietst langs de parkeerplaats, de KMD-vlaggen zijn weer opgeruimd en de jeugd voetbalt weer op de velden en heeft plezier. Ik moet even schakelen in mijn gedachten: ik zie als eerste Ruud Fidder en denk aan Stacey Jansen, de stiefdochter van Ruud, die haar teen heeft gebroken maar toch op KMD komt voor het interview en zich extra netjes op heeft gemaakt voor KMD TV. Zo, ik ben geland op KMD want Stacey is de kleindochter van Loes Hollaar, het nichtje van Piet Hollaar. We hebben weer lol want we besluiten om de opname met Stacey in het verzorgershok te doen. Stacey op de behandeltafel met haar voet in het gips. Het leven gaat door, ook met een gebroken teen.

 

Wie staat er deze week voor de camera?

Heeft u het interview met Hennie van den Eijckel al gezien? Pure KMD-emotie van een man vol verhalen en dan is 6 minuten misschien lang maar eigenlijk nog veel te kort. Als je elke week uit Brabant naar Wateringen komt voor jouw jongens, voor jouw club, diep respect!

Maar zoals Hennie het ook zegt “ik ben niet getrouwd, heb geen kinderen, nog wat familie in Den Haag, een broer in New Zeeland, KMD is mijn familie.”. 

Er wordt gezegd dat voetbal emotie is, KMD is emotie en het is mooi om te zien dat we dat gevoel met elkaar delen. Kijk hier (https://www.youtube.com/watch?v=Ku85sws1GBU&t=5s).

 

Woensdag as. kunt u de opname met Stacey Jansen zien. Mooie herinneringen hebben we aan Stacey’s overgrootopa Bas Roobol die op de Hoonaert de netten ophaalde en de lege flesjes die langs de velden lagen in een mand deed. Op een zaterdag toen Bas het zat was, wilde hij alvast de netten ophalen en dat terwijl er nog werd gevoetbald. Tegen de verbouwereerde keeper zei hij “er wordt toch niet meer gescoord”. Legendarisch! Stacey is de vierde generatie Roobol/Hollaar op KMD en komt uit een echte KMD-familie. Zoals het in de jaren ’70 – ’80 heel gewoon was: het hele gezin was op de voetbal. Opa Loes en Oma Teus waren er, Jan voetbalde in de selectie, Annemarie bij de Dames en Piet was hulpleider bij KMD2. Benieuwd naar het verhaal van Stacey? Kijk woensdag op KMD TV.

 

Voetballen is pijnlijden

Verzorger Aad de Lijster had het maar druk afgelopen zaterdag. De jeugd weet heel goed waar Aad te vinden is. Patiënt 1: “Ik heb last van mijn stuitje”. Patiënt 2: “Kun je mijn enkel intapen?” en “Ik heb de ziekte van Baco”. Huh? De ziekte van Baco? “Ja, het kwam er vanmorgen aan alle kanten uit!” Moet ik je reet inzwachtelen dan, geeft Aad terug. Tsja, de jeugd wordt groot en ze lijden. De pijn die ze hebben wordt verzacht door een zwachtel en om niets meer te hoeven voelen, drinken ze (te)veel Baco. Je voelt je jong en bent onzeker. Om mee te kunnen met je generatiegenoten stuur je laat in de avond, vroeg in de morgen foto’s rond van teveel Baco op. Lachen toch? Maar het is vooral pijnlijden. Pijnlijden van het opgroeien, pijnlijden van het stoer doen, pijnlijden van het doorgaan terwijl je eigenlijk moet stoppen, pijnlijden voor de persoon die je eigenlijk nog moet worden maar vooral pijnlijden als je uit je bed stapt en met pijn op het veld staat. Daar verdwijnt de pijn door de alcohol uit te zweten. Jeetje, wat doet patiënt 2 me denken aan oude tijden. Wat heb ik een pijn gehad en vaak op de behandeltafel van de verzorger gelegen. We hebben allemaal boter op ons hoofd als we dit soort verhalen niet herkennen. Ik moet eigenlijk om de verhalen lachen, maar als verantwoordelijk bestuurder keur ik excessen en alcohol < 18 jaar af. Op KMD draag je medeverantwoordelijkheid voor het welzijn bij onze club: je gedraagt je, drinkt geen alcohol < 18 jaar en ruimt je rommel op.

 

Dez van Zeijl, het jongste KMD lid

Waar een coronacrisis niet goed voor is? Op KMD hebben we een geboorte explosie van kinderen van leden. Een maand geleden nog had Jack Vellekoop die eer om het jongste lid te zijn. Deze zaterdag kon het KMD kampioenen t-shirt uit de verpakking voor Dez van Zeijl. Montserrat Clavel van het baby ontvangstcomité had weer gezorgd voor een perfecte setting. Dez is de zoon van Steef van Zeijl en Melanie van de Wetering en daar horen Opa Hans en Oma Anita van de Wetering natuurlijk ook bij. Inderdaad, na overgrootopa Wim, Opa Hans, Moeder Melanie is hier sprake van de vierde generatie op KMD. Al is het wel de vraag of Dez de “volgende van de Wetering” op de KMD velden wordt? Ik zag vooral trotse ouders en een trotse Oma en Opa. Door bij zijn geboorte lid te worden van KMD is er een prima uitgangspositie gecreëerd en als Dez de slogan “club voor het leven” met de paplepel meekrijgt, hebben we over 25 jaar een jubileum.  Dez komt in een mooi rijtje, bij je geboorte lid van KMD: Jette van den Berg, Jack Vellekoop, maar ook Dennis Boon, inmiddels 47 jaar lid, en Dave Zonneveld, 26 jaar lid, gingen hem voor.

 

De KMD beker

Kees gaat, Dez komt. Je zou bijna vergeten dat er op KMD wordt gevoetbald om de KMD- beker. Volgende week staan we met de Cup in onze handen hoorde ik een trotse leider Marcel van der Gaag zeggen, Jeroen Diependaal sprak over de finale die volgende week de beslissing zou brengen. De KMD-beker leeft bij de jeugd, maar vooral bij de leiders.

Ik zag Thiemo Fidder en Jesse de Waard weer in voetbal tenue op het veld staan. Spelers die je mist als de 027 speelt en zij mogen niet meedoen omdat ze “te oud” zijn. Ik snap het! Dit is de mooiste tijd van je leven en dan wil je voetballen op KMD. Zo zal iedereen wel zijn mening hebben over wat kan en mag. Ik gun het iedereen en ik vind ook dat het geen bende op KMD moet worden. Laten we na het sporten, verstandig blijven en thuis wat drinken dan kun je de ziekte van Baco gezellig op de bank verwerken, ondertussen neem ik nog een lekkere Trappist.

 

 

Blijf gezond en hou vol

Peter van den Berg, voorzitter sv KMD

Foto Peter Foto Peter
IMG-20210418-WA0000 IMG-20210418-WA0000
IMG-20210418-WA0001 IMG-20210418-WA0001
IMG-20210418-WA0002 IMG-20210418-WA0002
IMG-20210418-WA0003 IMG-20210418-WA0003
IMG-20210418-WA0004 IMG-20210418-WA0004
IMG-20210418-WA0005 IMG-20210418-WA0005