De start

Vandaag was de eerste (oefen)wedstrijd van het nieuwe voetbalseizoen. De start is altijd weer een mooie periode. Je ziet elkaar weer, na vaak een welverdiende rustperiode, er is nieuw elan, het gevoel van “we hebben er weer zin in” en ook weer van nieuwe gezichten, nieuwe leden, nieuwe ouders, nieuwe selectiespelers en natuurlijk de oude bekenden die je weer als een goede vriend of vriendin begroet.

Voor mijzelf was het “een aparte zomer”. Begin juni kreeg ik de diagnose lymfeklierkanker en dan schrik je even hoor. Ik vind juist dat we het ook hier, in mijn column, maar zeker op de vereniging met elkaar over moeten hebben. Gezondheid, ziekte, lief en leed, het is een onderdeel van het leven. Het leven gaat door en ik hoop dat ik met de non-hodgkin-kanker die ik heb heel oud kan worden. Inmiddels heb ik mijn eerste chemo gehad en volgen er om de drie weken nog vijf. Tot eind november ben ik nog wel even zoet. Vandaag was ik bij de wedstrijd van KMD bij SVC’08 en voelde ik me voor het eerst wat moe en besloot ik niet naar de KMD Kantine te gaan, om even met Fred Dekker, Leen Boon etc. te praten, maar te gaan rusten. Ik ben van mening dat je jezelf, en zeker als voorzitter, moet laten zien, je kwetsbaar opstellen, om hulpvragen als het lastig is, juist met elkaar in gesprek zijn, hoort er gewoon bij. Volgende week zaterdag zal ik er weer zijn en schiet u mij gerust aan voor een praatje of om over de vereniging te praten want we zijn weer begonnen en hebben er zin in.

Het begin

Het begin van een nieuw seizoen op een vereniging is altijd lastig. De overgang van de vakantie naar een vereniging in bedrijf vergt altijd een aanloop periode waar je elkaar weer moet leren vinden. “Waar zijn de reserve shirts”, “Wie is er dit jaar leider van de JO17-3?” “Hoe zit het met het afsluitschema?”, “Wanneer komen de nieuwe ballen?”, “Is er al een nieuwe trainer voor de Dames 2 en 3?”, “Hoe ziet het nieuwe trainingsschema er uit en waarom moeten we nu ineens op de woensdagavond trainen?” en “Wanneer treed je nu af als voorzitter?”.  De komende periode zal het weer goed komen met de materialen, de invulling van de stafposities, de antwoorden op de vele vragen etc. Wij vragen u, juist in het begin, even geduld als het niet allemaal naar wens verloopt. Het komt goed, net als in de voorgaande seizoenen.

Druk speelschema

Het wordt druk op KMD velden, het is passen en meten met de vier beschikbare velden. We zitten aan het max van het aantal elftallen dat op behoorlijke tijden kan spelen en trainen. Nu geldt al voor de oudere jeugd en senioren elftallen “wat er af gaat, kan er bij komen” en moeten we al vele aspirant leden teleurstellen om lid te worden van KMD. In al onze planningen en berekeningen houden we rekening met aanwas van nieuwe jonge leden, een deel dat doorgroeit in de jeugd en een deel dat stopt. Juist het % beoogde stoppers blijft aan en dat is goed nieuws want het betekent dat KMD er goed op staat. Alleen betekent dat proppen en concessies doen. Concessies t.a.v. de belofte om alle elftallen 2x te laten trainen, concessies t.a.v. de beste speeltijden, concessies t.a.v. “altijd een scheidsrechter”, concessies bij de kleedkamerindeling etc.

Het KMD bestuur komt snel weer bijeen om zich te beraden op deze situatie en voor allen een zo’n goed mogelijke situatie te creëren.  We zullen de wethouder en de gemeente betrekken bij deze ongewenste situatie, want je wilt immers als vereniging kwaliteit bieden en tevreden leden hebben. Een optie is een extra kunstgrasveld en een grasveld opofferen, maar dat is dit seizoen niet gerealiseerd. Het betekent passen en meten en daarvoor vragen we ieders begrip.

Laatste maanden

De laatste maanden van mijn voorzitterschap had ik me iets anders voorgesteld. Het komt nu goed uit dat beoogd kandidaat voorzitter en opvolger, Patrick Kriek, al klaar staat om in te springen. Het zijn in ieder geval de laatste maanden van deze column. Het is goed dat er een nieuwe wind komt en een nieuw of in ieder geval ander geluid. Ik ben na november niet weg, want ik loop sinds mijn 4e jaar al 57 jaar rond op KMD en dat wil ik graag nog een tijdje blijven doen. Wat en hoe? Langs de zijlijn vooral, lekker ouwehoeren en als Patrick mij nodig heeft, ben ik er. Ik vind het belangrijk om de club te blijven helpen en ondersteunen. Het wit zwarte bloed zit (van vader op zoon) immers in mijn aderen en ik hou van de club, van de leden en vooral van de vrijwilligers. Want jongens en meiden, wat hebben we een mooie club en wat is het toch mooi als we de vereniging met elkaar in stand kunnen houden en al die vrijwilligers enthousiast kunnen behouden en de aandacht kunnen geven die ze verdienen.

Daarom is het zo belangrijk dat de kernwaarden (of de cultuur) van de club worden doorgegeven aan volgende generaties, want KMD mag nooit verloren gaan. Wat dat betreft is het een spookbeeld dat veel Haagse clubs, die door diverse oorzaken, teloor zijn gegaan.

Over Haagse clubs gesproken. Persoonlijk vind ik het best erg dat KMD 1 niet meer ingedeeld is bij de Westlandse clubs maar nu haar wedstrijden in de regio Delft/Wassenaar/Den Haag speelt. De KNVB heeft besloten dat we het komende seizoen niet tegen HVC, Lyra en Naaldwijk en MVV’27 spelen. Jammer!

Benieuwd

Het belooft een bijzonder seizoen te worden. Met de JO19-1 spelen we in de 3e divisie en staan er verre uitwedstrijden (o.a. naar Den Helder) gepland. Maar dat krijg je als je in de hoogste regionen meedraait. De talenten die dit seizoen overkomen uit de jeugd zullen hun kans in de selectie moeten grijpen. Voor een jonge speler is het spannend om de overstap te maken naar de senioren. Meedoen met de grote jongens, het fysiekere voetbal en een andere aanpak kan betekenen dat je er niet in één keer staat. Dat hoeft en geeft ook niet want je kansen komen wel. Wel heeft de staf een belangrijke opdracht om juist de jeugd goed te begeleiden in deze stap, helder te communiceren, vertrouwen en veel aandacht te geven. Er komt een gouden generatie en dan is het belangrijk om daar zuinig op te zijn en verstandig mee om te gaan. Er zijn ook nieuwe gezichten in de selectie, die benieuwd zijn naar de club en het selectievoetbal bij KMD. Met z’n allen moeten we ze snel “thuis” laten voelen en naast goede prestaties, een puike sfeer neerzetten. Dat gaat niet alleen om de materialen en de emolumenten maar vooral om “de aai over de bol” en “de schouder die soms nodig is”.  

De wedstrijd tegen SVC’08 was nog geen maatstaf, maar ik merkte dat ik nog steeds op het puntje van mijn stoel op de tribune ga zitten als Jesse de Waard aan de bal is of als Renzo Nieuwveld de bal krijgt, dan gebeurt er iets. Maar dat geldt straks voor het hele elftal als de trainersstaf ze op scherp heeft gezet. Ik heb er veel vertrouwen in!

Maak er een mooie week van.

Peter van den Berg, voorzitter sv KMD