Deze week een stukje toelichting op het hanteren van een vast spelsysteem, met als aanleiding een opmerking die we ieder seizoen wel een paar keer horen: “Mijn team heeft geen typische buitenspelers, dus ik ga 1-4-4-2 spelen.”
Alleen al binnen de jeugdafdeling hebben we ongeveer 100 leiders en trainers. Die allemaal graag hun eigen stempel op een team of lichting willen drukken. En dat is prima! We zijn niet allemaal Pep Guardiola, maar we mogen ook van de begeleiding verwachten dat ze het beste uit zichzelf en de spelers willen halen. Toch is het belangrijk dat de kinderen een bepaalde lijn ervaren in hun opleiding tot volwassen voetballer. Die zaken hebben we vastgelegd in ons jeugdplan. Zo is er per leeftijdscategorie een jaarplan wat spelers dienen te leren. Een ander aspect is dat we hebben afgesproken dat we vanaf de O13, in ieder geval tot en met de O17, het spelsysteem 1-4-3-3 spelen. Er is onderzocht dat kinderen daar het beste het spel kunnen leren. De echte kenners weten: ook dit systeem kan je op verschillende manieren invullen. Tijdens het hoofdtrainersoverleg, dat we enkele malen per jaar houden, stemmen de hoofdtrainers af welke aspecten van dit systeem we vrij laten en welke vast zijn. En, jullie snappen dat dit verhaal voor de JO13-1 ook weer net even wat anders wordt aangepakt dan bij de JO13-4. Maar het belangrijkste is dat trainers en leiders dus niet afwijken van het afgesproken systeem, tenzij hier expliciet over is afgestemd met de technische commissie (omdat er uitzonderingen op de regel moeten kunnen bestaan).